Rauður, svona rétt í morgunsárið | |
föstudagur, mars 19, 2004
Já þetta er svo yndislegt líf...Hér sit ég með öl og sígó, með Uriah Heep í botni að flytja "Lady in black" og pæli í hvað það hlýtur að vera leiðinglegt að vera ekki með neinn nafla. Maður gæti aldrei safnað naflakuski og maður hefði enga miðju. Hlýtur að vera ömurlegt...Annars var ég kíkja á bloggið hjá honum Erlingi, helvíti nennir hann að skrifa. Ég bara hálf skammast mín fyrir almennan aumingja hátt og ræfilsgang. Svo virðist Erlingi lika líka svo djöfulli vel við citýið, sem er auðvitað fullkomlega rökrétt þar sem það koma einungis miklir meistarar frá Höfninni. Og nægir að nefna Árna grámann og Kristófer. Báðir miklir snillingar og gæðablóð (sumir kannski meiri en aðrir). ... Já og nú þegar ég hugsa um þessa miklu meistara sé ég fyrir mér kodakmóment. Sem er kannski bara best að fara ekkert nánar út í þar sem það felur í sér Selvog, morgunsár og margt fleira sem þarf vart að útskýra. Já það væri jafnvel hægt að skrifa létt erótískt kvikmyndahandrit í kringum þessa senu. Myndin "Sinningur í Selvogsbarði : Saga bræðrana úr Götu". Jáh hahaha helvíti væri það hressandi mynd.... Gaman líka hvað Höfnin er búinn að vera mikið í fréttunum síðustu vikurnar. Loksins erum við orðin miðja alheimsins. Verst þykir mér hvað fyrirsagnirnar eru daufar. "Gramsað í Geira gamla" hljómar svona meira .. tja upplífgandi og örvandi. Maður ætti kannski að sækja um starf hjá DV sem fyrirsagnahöfundur. Uxinn...Hahahahaha (hlær hressandi út í morgunsárið)!!
|